"PAN TADEUSZ" jak to naprawdę było...?

"Pan Tadeusz" określony jest mianem epopei narodowej.

Po raz pierwszy ukazał się w Paryżu w 1834 roku. Rozpoczyna ten utwór "Inwokacja" składa się on z 12 ksiąg wraz z epilogiem. Cały napisany jest 13-zgłoskowcem.

Epopeja ta ma określenie narodowa, bo występuje w utworze bohater zbiorowy, którym jest polska szlachta.

Księga I nosi tytuł "Gospodarstwo" i ukazany jest w niej dwór w Soplicowie, którego właścicielem jest Sędzia. Do tego dworu przyjeżdża Tadeusz, który wcześniej uczył się w wielkim mieście.

Widzi wiszące portrety bohaterów narodowych, które wskazują, że w domu o nich się pamięta i się szanuje. Pierwszy na obrazie przedstawiony jest Tadeusz Kościuszko. Zegar wygrywa Mazurka Dąbrowskiego, który legionistów zachęcał do walki o walką ojczyznę. W Soplicowie pamięta się o bohaterach narodowych, czci się ich pamięć.

Jacek Soplica to ubogi szlachcic litewski, który był bardzo lubiany przez okoliczną szlachtę.

To wysoki, przystojny mężczyzna o sumiastych wąsach, który wśród szlachcianek wzbudzał autentyczny podziw. To jego zapraszał na zamek Magnat Horeszko. A Jacek był dumny z tego, że cieszy się jego względami. Jacek lojalnie potraktował tę znajomość i to on sprawił, że korzystne ustawy sejmowe dla magnata zapadały większością głosów. Autorytet Jacka był tak duży, że 300 posłów głosowało tak jak on chciał...

Ten ubogi szlachcic pokochał wielką, głęboką i prawdziwą miłością córkę Magnata - Ewę.

Również ta dziewczyna odwzajemniła to szlachetne i głębokie uczucie mężczyzny.

Na przeszkodzie stanął jednak ojciec, który chciał by poślubiła kasztelana Witebskiego.

Zdruzgotany Jacek nie mógł się z tym pogodzić, bo bardzo kochał tę dziewczynę (nie brał pod uwagę jej bogactwa)  Bezwzględny ojciec podaje młodzieńcowi "czarą polewkę". Jacek po takim przyjęciu załamał się całkowicie, bo stracił sens życia. Wkrótce pojął za żonę ubogą litwinkę, której w ogóle nie kochał. Z tego związku przyszedł na świat Tadeusz, jedyne dziecko Jacka Soplicy.

Żona umiera z żalu, że Jacek jej nie kochał, a sam bohater zaczyna pić.

Staje się pośmiewiskiem okolicznej szlachty i bezpowrotnie traci swój autorytet. Przejeżdżając obok zamku Horeszki widzi, że magnat triumfuje i zwycięża Rosjan. Nagle powodowany gwałtownymi uczuciami żalu i bólu w afekcie strzela do Magnata. Horeszko umiera, kreśląc w kierunku Jacka znak krzyża. Gerwazy, który celnie strzelał do każdego nie mógł trafić do Jacka...

Wkrótce cała Litwa nazywa Jacka zdrajcą, bo wszyscy byli pewni, że był z Rosjanami w zgodzie (co nie było prawdą!)

Emigruję z kraju i całkowicie zmienia swoje życie. Ksiądz Bernardyn, którym zostaje Jacek Soplica jest cichy i skromny i pokorny i wybiera dla siebie niezwykłe imię. Ksiądz Robak, bo takim chce teraz być wybrał takie imię, by całkowicie się upokorzyć i ośmieszyć w oczach ludzi.Wędruje u boku Napoleona i daje liczne przykłady swojego zwycięstwa.....